เติ้ง ลี่จวิน

ย้อนกลับไปเมื่อเดือนพฤษภาคมของ 26 ปีก่อน ถือเป็นเดือนแห่งความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของชาวจีนครั้งหนึ่ง เมื่อดวงดาวที่เจิดจริสที่สุดในฟากฟ้าบันเทิงเอเชียล่วงลับดับสูญ ชื่อของเธอไม่มีชาวจีนคนไหนในโลกไม่รู้จัก เธอผู้นี้คือ เติ้ง ลี่จวิน

เพลง อวิ๋นเหอ(云河) ซึ่งแปลว่าเมฆที่แผ่กว้างไกลสุดสายตาดุจดังสายธาร เป็นเพลงเก่าที่โด่งดังเมือ่ปี ค.ศ. 1974 ต้นฉบับร้องโดย เจิน หนี(甄妮) นักร้องหญิงผู้ทรงอิทธิพลในวงการเพลงจีนยุคหนึ่ง

หลายปีมานี้มีคำภาษาญี่ปุ่นคำหนึ่งที่เริ่มเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในประเทศไทย ถึงขนาดที่มีหนังสือ การอบรมสัมมนา และพูดถึงในหลายวงการ นั่นคือคำว่า “อิคิไก”

ต้อนรับปีใหม่จีนไปกับบทเพลงเก่ายอดนิยมอีกเพลงหนึ่ง ชื่อเพลงว่า ซินเหนียนเห่า(新年好) เพลงนี้ต้นฉบับร้องโดย ราชินีเพลงแห่งไต้หวัน เติ้ง ลี่จวิน

เมื่อเอ่ยชื่อของ เหมา อาหมิ่น ชาวไทยอาจไม่ได้คุ้นหูเท่ากับราชินีเพลงอย่าง เติ้ง ลี่จวิน แต่ในยุค 80s เธอผู้นี้คือสุดยอดนักร้องที่เป็นตำนานอีกคนหนึ่งของเมืองจีน

มู่หยังกูเหนี่ยง(牧羊姑娘) คืออีกหนึ่งอมตะบทเพลงแห่งชนชาติจีนที่น่าสนใจ เพลงนี้เดิมประพันธ์ทำนองไว้ตั้งแต่ปี 1946 โดยศิลปินนาม จิน ซา(金砂) ซึ่งในตอนนั้นเขาเป็นเพียงนักศึกษาอายุ 19 ในวิทยาลัยดนตรีโดยรัฐบาลจีน

เพลง ฮวาเพียวเพียว สุ่ยเพียวเพียว(花飘飘水飘飘) เป็นเพลงที่ดังที่สุดของนักร้องหญิงชาวไต้หวันที่มีนามว่า หลง เพียวเพียว(龙飘飘)

โรงแรมเพนนินซูลา กรุงเทพฯ ชวนร่วมฉลอง “เทศกาลไหว้พระจันทร์” ด้วยขนมไหว้พระจันทร์บรรจุในกล่องที่ออกแบบอย่างมีเสน่ห์ โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากตำนานและขนบความเชื่อของจีนผสานกับบทกลอนของไทย ซึ่งกล่องขนมไหว้พระจันทร์ได้รับการออกแบบเป็น

ความเป็นมาของเพลงนี้ค่อนข้างน่าสนใจ เดิมทีท่วงทำนองของเพลง จี่ตู้ฮวาลั่วสือ(几度花落时) ซึ่งแปลว่า ดอกไม้ร่วงสักกี่หน นี้ ถูกพบเมื่อปี ค.ศ.1935 โดยนักแต่งเพลงชาวญี่ปุ่นชื่อดัง มาซาโอะ โคกะ(Masao Koga) ซึ่งในตอนนั้นอยู่ระหว่างการเดินทางสู่นครซั่งไห่(เซี่ยงไฮ้) ซึ่งทำนองเพลงนี้แต่งโดย เหริน กวง(任光) สังกัดปาเต๊ะเรคคอร์ดในขณะนั้น